Ja, diablica - Katarzyna Berenika Miszczuk

    "Śmierć... ale jednak nie do końca"

    "Ja, diablica" autorstwa pani Katarzyny Miszczuk, to książka która chodzi za mną od baaaardzo dawna. Od niepamiętnych czasów chciałam ją przeczytać, a jak w internecie pojawiła się zapowiedź trzeciej części tego cyklu, spięłam się, powalczyłam i zdobyłam. Nie bardzo ufałam tej książce, bo polska autorka bawi się klimatami, które uwielbiam... No cóż, dość ryzykowne, ale wzięłam się za nią i... Nie mogłam oderwać. 

    Wiktoria Biankowska to zwyczajna studentka zamieszkująca Warszawę. Pewnego razu razem ze swoimi przyjaciółmi postanowiła wybrać się na imprezę jak co tydzień, na której nikt nie spodziewał się, że stanie się  coś wyjątkowego, jednak stało się. Wiktoria zostaje zabita. Jednak nie można powiedzieć, ze umarła i zniknęła, co to to nie. A to dlatego, że nasza bohaterka zaczyna teraz całkiem inne życie. Życie w otchłani piekieł jako diablica z początku wydaje się czymś irracjonalnym, jednak gdy dziewczyna pojmuje, że to co wszyscy jej mówią jest prawdą, a nie zwykłym snem, zdaje sobie sprawę z tego, że już nigdy nie zobaczy ziemskich przyjaciół, brata, Piotrka, w którym się podkochiwała... Jednak Wiktoria nie ma zamiaru być przykładną diablicą stosującą się do reguł. Jakiego bałaganu narobi Wiktoria w królestwie Lucyfera? Jakimi uczuciami zacznie ona darzyć diabła Beletha (no cóż... niekoniecznie pozytywnymi)? Dlaczego umarła? Jakie jest jej zadanie, i czy nie ma w niej przypadkiem czegoś wyjątkowego?

    Książka napisana jest dość luźnym językiem. Zazwyczaj przeszkadza mi coś takiego, jednak tu po prostu pasowało do tej lektury, a w dodatku było tak wyważone, że nie irytowało, jak to potrafią niektóre książki działać na nerwy. Narracja jest pierwszoosobowa i, mimo że nie myślałam raczej o tym podczas czytania, to teraz myślę, że zdecydowanie lepiej by było gdybyśmy poznawali losy bohaterów w trzeciej osobie. Dlaczego? Dlatego, że bohaterowie są tu bardzo dobrze wykreowani, przywiązujemy się do nich, a nie poznajemy nawet ich myśli, puntu widzenia, a czasem byłoby to przydatne i myślę, że wywoływałoby jeszcze więcej uśmiechów na twarzy.

    Jeśli chodzi o bohaterów, to myślę, ze są oni największym plusem tejże książki. Wykreowani po prostu epicko, każdy inny, każdy wnosi do książki coś swojego i nie wyobrażam sobie, aby jakiegoś usunąć. Książka już wtedy po prostu nie byłaby taka sama. Główna bohaterka nie wiadomo jak rewelacyjna nie jest, bo chwilami mnie irytowała, ale mimo to polubiłam ją. Moim bogiem (a raczej diabłem) jest za to Beleth, po prostu kocham takie postacie jak on w książkach! Piotruś (ugh, denerwowało mnie to imię od początku do końca) to takie ciepłe kluchy w porównaniu z nim, nie przepadałam za jego postacią i nie rozumiem jak Wiktoria mogła woleć jego! Kolejne postacie warte uwagi to na przykład Kleopatra - jedna z dwóch diablic w piekle, Azazel - jej kochanek oraz przyjaciel Beletha, Lycufer oraz Gabriel - władcy bardzo siebie warci oraz nie tylko oni. Nie da się ukryć, że gdyby bohaterowie nie byli tak rewelacyjnie dobrani, książka byłaby po prostu klapą. Ale na szczęście tak nie jest.

    Jeśli chodzi o oprawę graficzną, to myślę, że nie da się nie wrócić uwagi na to z czym mamy do czynienia w tym egzemplarzu. Bardzo atrakcyjna, dwuwarstwowa okładka wygląda oryginalnie i przykuwa wzrok, jednakże ma tendencję do gniecenia się podczas noszenia w plecaku, jednak gdy się dba, to da się to przeżyć :) W środku mamy dość małą czcionkę, liczba rozdziału jest jakby w tekście, nie zaczyna się od nowej strony, więc widać tu wyraźną oszczędność miejsca, ale przez to też książka która ma ponad 400 stron, rzeczywiście je MA, a nie po prostu tak pisze. Ogólnie, to jeśli chodzi o stronę fizyczną - również na plus.

    Podsumowując, tak naprawdę, jeśli ktoś wciągnie się w książkę, a to wcale nie jest takie trudne, to naprawdę spędzi przy niej miłe chwile. Nie można powiedzieć, że w powieści pani Miszczuk nie ma minusów, bo coś na pewno by się znalazło, ale mnie ta historia tak urzekła, że nie zwracałam na nie szczególnej uwagi :) Myślę, że ta książka zdecydowanie spodoba się tym, który lubią klimaty nieba, piekła, aniołów, diabłów, jednak czytelnik, który oczekuje od książki czegoś więcej, jakiegoś filozofowania, poetyckości, może się zawieść, ponieważ jest to luźna książka, której celem jest dostarczenie rozrywki oraz wywołanie uśmiechu na twarzy czytelnika. Od siebie polecam, i besztając się za to, że ostatnio daję książkom same dobre oceny, daję diablicy 8/10. A, że jestem już po lekturze następnych części, to wiem, że moja ocena dla następnych części nie zmaleje.

Seria o diablicy (chyba nie ma oficjalnej nazwy):

1. Ja, diablica

2. Ja, anielica

3. Ja, potępiona

Oryginalny tytuł: Ja, diablica
Nr. tomu w serii: I
Wydawnictwo: WAB
Data wydania: 07.10.2010r. 
Liczba stron: 416
Cena detaliczna: 39,99